Van de Engelenburcht naar het hol van Driess de Draak

Een verhaal over geloof, hoop en liefde. Maar de liefde is de grootste.

2014

Het ambitieuze project Engelenburcht, dat het Tildonkse WO I verhaal en het actuele vluchtelingenverhaal in muziek en tekst vertolkt, groeit uit de onmacht, de liefde en de verbondenheid die we beleven bij het afscheid van Dries De Troyer, onze jonge tenortubanist. Op moeilijke momenten is Dries de drijvende kracht. Wie de Engelenburcht ziet en hoort, kan het vaststellen: dit is meer dan de som van muziek en verhaal, er zit een ziel in. Die ziel heet Dries.

2016

Elke muzikant gelooft erin. En Toeterdonk wint met de Engelenburcht de prestigieuze Vlamo-Award. Ons geluk kan niet op.  Reeds op de receptie worden – met een glas cava in de hand – de eerste plannen voor een nieuwe productie besproken.  Simon heeft al een idee. Het moet een kindervoorstelling worden over een vuurspuwende draak die de kaarsjes op zijn verjaardagstaart niet kan uitblazen.  Ann zal ook dit keer het verhaal schrijven. Vanaf seconde één geloven we erin: de Draak zal de Engelenburcht verslaan!

2017

De toevalligheden stapelen zich op.
Paul De Troyer wordt benaderd door de tante van de 11-jarige Bertha die aan het syndroom van Wolfram lijdt. Of Toeterdonk een benefietconcert zou willen spelen voor Eye Hope Foundation.

Eye Hope Foundation is een vzw die wetenschappelijk onderzoek steunt in verband met het syndroom van Wolfram, een zeer zeldzame erfelijke afwijking waarbij het zenuwstelsel geleidelijk aftakelt, te beginnen met de zintuigen. In België zijn twee kinderen met deze afwijking gekend: Victor en Bertha. Intussen is de oorzaak van het syndroom ontrafeld. Het onderzoek richt zich nu op genezing via gentherapie.  Belangrijkste naam in dat verband is Prof. Cathérine Verfaillie (K.U.Leuven). Zij wordt de meter van dit project. En geheel toevallig blijkt haar neef ons bestuurslid Benoit te zijn. Daarmee heeft Eye Hope Foundation zelfs een familieband met Toeterdonk!

Ons antwoord is eenvoudig. Wij doen meer dan een benefietconcert spelen. Wij maken een splinternieuwe kindervoorstelling en nemen Gonda Cleynhens, beeldend kunstenares uit onze gemeente, onder de arm. Samen vormen we een kwartet dat perfect op elkaar is afgestemd: Simon componeert en dirigeert, Gonda illustreert, Ann schrijft en vertelt, Toeterdonk voert uit.

Het wordt een sprookje à la Peter en de wolf maar op z’n Toeterdonks. De fanfare speelt niet alleen mee, ze zit ook in het verhaal. 

Vanaf dan vallen de puzzelstukjes als bij wonder op hun plaats.  We krijgen van onze taal een alliteratie cadeau en noemen de Draak Driess. Met Driess halen we meteen de bezieling en de verbondenheid van de Engelenburcht in huis.

Zowel de Engelenburcht als Help! De taart staat in brand! draaien om een reëel kind dat Bertha heet. Bertha is niet alleen de (echte) naam van het meisje dat in de Engelenburcht iedereen naar adem deed happen én de (echte) naam van het meisje met het syndroom van Wolfram; het wordt ook de naam van de bever, hartsvriendinnetje van Driess de Draak. En als bevers in burchten wonen, woont Bertha uiteraard in de Engelenburcht.

Bij Gonda woont al jarenlang een draakje in de schuif. Alsof hij rustig ligt te wachten tot hij het licht mag zien. Het is niet duidelijk wie de leiding neemt. Is het Gonda’s potlood dat stuurt? Of is het Draakje zelf dat Gonda’s hand leidt en bepaalt hoe hij eruit zal zien? Maandenlang kijkt Gonda verwonderd toe hoe Driess en Bertha uit het papier ontstaan en hun eigen leven gaan leiden.

Bertha Bever ontpopt zich in het verhaal als een klein maar dapper en vooral heel wijs-voor-haar-leeftijd bevertje. Ze weet op bewonderenswaardige manier met haar beperking om te gaan. Wanneer we tijdens de kerstvakantie met de makers de echte Bertha voor het eerst ontmoeten, staan we versteld. De overeenkomsten zijn verrassend groot.

Op wonderbaarlijke wijze brengt Simon de personages van het verhaal met muziek tot leven. Karel de Kat loopt op fluwelen pootjes door de kamer. Blaaskaak de kikker blaast zichzelf net niet op. Hreta de Hans gakt vinnig langs de vaart. Driess de Draak en Bertha Bever walsen poot aan poot een vurige toekomst tegemoet.

2019

Drie jaar na de première van de Engelenburcht en zes maanden na de laatste voorstelling, staat ze er: een volledig nieuwe productie!
Dit moet je zien. Dit moet je horen. Dit moet je beleven.