Verjaardagsconcert
Ik hoor het al: “Lang zal hij leven”. Neen Toch! Stress, stress!! Och, ze zijn zelfs met z’n tweeën. O, néé! Heel de familie is er! De bugels tetteren en kletteren uitbundig om de sfeer te zetten. Ah! De saxen zijn er ook. Die zijn wat rustiger. Ze krijgen de kopers ook kalm. ‘t Wordt precies een klassiek feestje. Kijk, daar komt de taart binnen. Alle kaarsjes branden. Ik ga ze voorzichtig moeten uitblazen. Niet zoals vorig jaar. Iedereen kijkt naar mij, houdt de adem in… en dan … één, twee, drie … potvolbloeme! Doe ik het toch weer!!
Ik ben een draak
Laat me gerust! Ga allemaal weg. Verjaardagsfeest in mineur… Nog wat beleefde wensen, maar iedereen is teleurgesteld. Ik grom tegen zowat iedereen als ik met mijn klauwen op de pauken trommel. Lager kunnen zelfs de bastuba’s niet brommen.
Bugels, probeer mij maar niet te troosten. Iedereen geeft het nu tegelijk op. Mijn wensen zingen hun melodietje in mijn hoofd. Wat zou ik graag vrolijk zijn.
Sicilienne
Kijk hem daar, arme drommel, zeggen de bugels. Hij durft niet eens klagen. Danst helemaal in zijn eentje op een triestig wijsje. En hoor, misschien heeft de trompet een ideetje! Kop op, zeggen de bugels. Allemaal niet zó erg, vinden de anderen. Komaan, jong, laat je kop niet hangen! Iedereen doet zijn best. Maar ach… ik wil nooit meer jarig zijn.
Fire!
Vuur langs alle kanten! Weten niet waar eerst blussen. Saxen, kopers, slagwerk, ze botsen tegen elkaar op een hinkend ritme en met “ai!” en “oei!” sforzando’s is de chaos compleet. Soms lijkt het wel een komische film, maar dat is het allerminst!
Vanuit de bas-sectie blijft het vuur maar komen… totdat het onder controle lijkt. Kijk nu wat ik heb aangericht! Zoals in Argentinië dans ik mijn schaamte en verdriet weg met een vurige tango. Maar aie! Er schiet weer een vlam omhoog; alles staat wéér in lichterlaaie. Weer basgedreun, koperchaos en slagwerk!
Eeeh! ONDERUIT!!
Charles le Chat
Kijk! Wie komt daar aangetrippeld? Een jazzkat, weggelopen uit een ouwe Disneyfilm; strijkt zijn Dali-snor glad, vingerknipt de tegentijden weg, gaapt en miauwt even met de kopers en wandelt dan verder op het ritme van de bassectie. Neuriet met de saxen een deuntje mee. Luistert even naar de wens van Driess. Wat melodramatisch gedoe met trompet en walking baritonsax, maar stilaan krijgen alle kopers er zin in. Als Driess zijn rug recht en ook eens probeert te blazen lijkt de hele achterbuurt wel een big-band, in brand. Onverschillig staat de kat even stil, – hoor ik daar nu Dries zijn wens op het klokkenspel? Interesseert me niet – en trippelt rustig verder. Saxen en kopers neuriën nog even na, tot de playboy in de rook verdwijnt. De drum vindt het nu wel welletjes geweest.
Hreta de Hans
Plets, plats, splutter! Op paukenslagen komt ze sissend en blazend aangewaggeld, moeder de gans! Laat de saxen nog een toontje hoger gakken en spluttert alweer als een stel bugels. “Wat kom jij hier doen, domme dikkerd?”, roepen de saxen Driess nog toe, en de lage kopers doen er nog een schepje bovenop. Maar Driess wil echt proberen. Geniepig gniffelen de bugels rond zijn kop. Hoewel de trombones echt wel scheef lopen, probeert onze draak Hreta te volgen in ganzenpas op tertsafstand. Al geraakt Hreta even de toonaard van de trompetten kwijt, en werkt het slagwerk ook niet mee, ze herstelt haar waggelende waardigheid. Even pakken de saxen het iets vriendelijker aan, maar meteen knalt daar het laag koper doorheen. Met drie vlammende akkoorden en paukenslagen roept ze: geef het op!
Blaaskaak, de kikkerkoning
Trompetgeschal! Daar komt de koning! ‘t Is maar een klein stoetje, want de koning is ook niet groot. Maar wel driftig, met zijn Afrikaans trommelkorps. Verveeld luistert hij naar Driess’ vraag, en kwaakt met de trombones zo nu en dan terug. Springt en danst wat op en neer, en na aandringen van de bugel antwoordt hij bot met unisono laag koper. Dan maakt hij zich zo druk dat het zelfs voor de trompet spannend wordt, blaast zijn kaken vol, nog voller, en nog, tot hij … neenee, … met een kwaak in het slagwerk ineens leegloopt en wegfloept.
Op stap met Bertha Bever
Bertha fluit één voor één de vijf nootjes van haar verjaardagstaart uit, sluit haar ogen, doet een vreemde wens, en stuurt die tingelend met het klokkenspel naar Dromenland.
Dan neemt ze Driess bij de hand en trekt hem mee. Met piepkleine razendsnelle pasjes blijft ze hem voor, en Driess volgt gewillig, niet begrijpend, samen met de hoorns en trombones. In het bos tikken de takken tegen zijn snuit, maar Bertha vuurt hem nog een toontje hoger aan. Plots blijft Bertha opgewonden staan, en ziet hij waar ze naartoe wil.
De fanfare repeteert
Uit een schuur, midden in het bos, dwarrelen trompet- en tromboneklanken naar buiten. Driess weet niet wat hij hoort. Bertha wél. En duwt hem bijna de schuur binnen. De muziek valt even stil.
Welk instrument?
Dit had Driess niet verwacht. Driess zou dolgraag mee willen spelen, maar dan heeft hij een instrument nodig. Meester Mon, de dirigent, laat de fanfare beginnen, en stelt dan de coole saxen voor, de dreunende of tingelende slaginstrumenten, de plechtige hoorns en trombones, de schitterende trompetten, de speelse bugels, de lome bastuba.
Als Driess tenslotte het virtuoze eufonium hoort is zijn keus snel gemaakt! Nu nog…
Leren blazen
Meester Mon laat Driess voorzichtig oefenen, en heel de fanfare oefent mee. Lucht, zonder klank. Heel geconcentreerd. En dan komt er … een toon … Happy birthday, eerst in mineur, maar stilaan komt het melodietje van zijn wens boven; de fanfare moedigt hem aan om méér te proberen, en, nootje voor nootje, maat na maat komt er meer klank uit zijn TTT-eufonium en tenslotte: échte muziek! Samen met heel de fanfare is Driess door het dolle heen: zijn wens komt uit!!
Wals en Finale
Do, fa en sol kan hij al spelen en met zijn vriendinnetje Bertha wil Driess de wereld rond dansen! Na een romantische uitnodiging van heel het orkest walst de solobugel hen heerlijk intiem door de schuur. De cornet kan zich maar amper bedwingen; de trompetten hebben ook zin. De baritons en het euphonium walsen waardig; de trombones houden er hun eigen stijl op na, en al gauw draait iedereen rond het blije paar.
Met do-fa-sol-do herinnert de bugel Driess eraan: volgende week is hij jarig! Lang zal hij leven! En vanaf nu wil hij een feest en taart en klokkengelui en al!!
Veel jaren later
Driess heeft verschrikkelijk veel geoefend. Hij mag laten horen wat hij kan: niet alleen verschrikkelijk snelle nootjes, maar ook prachtige, blije melodieën, die hij met plezier deelt met de saxen, trompetten, hoorns, bugels, trombones, bassen, zelfs met het slagwerk. Nog een toontje hoger voor de lol en een leuk slotje: hier is een gelukkige draak!
