Vorige week was een belangrijke week voor ons project “Engelenburcht”. Niet alleen werden de laatste noten van de openingsmuziek “Proloog” definitief op papier gezet, maar we repeteerden ook een eerste keer samen met de vertellers.
Heel toepasselijk is de proloog – “Dag, maatje!” – een muzikale zetting van de volgende tekst geworden:
Dries,Familieman, loodgieter die alles kan.Ontwerpen, verzinnen, stilzwijgend verbazen, gewoon jezelf zijn.Talent genoeg, tijd niet.Ondanks aanhoudende pijngeen tijd om ongelukkig te zijnwegens ontzettend verliefdop ‘t leven en op Tess.Betoverd. Betoeterd.Geen maat noor niks.Geen tel gemist.De coda veel te vroegeen gebroken, wrang slotakkoord.Alleen nog galmUitgetoeterd. Uitgeblazen. Weg.Dag, maatje!
Deze tekst schreef Paul De Troyer voor zijn overleden zoon Dries die ook in Toeterdonk speelde. “Dag, maatje!” waren bovendien de laatste woorden die hij tegen hem zei… Door de voorstelling op deze manier te laten beginnen dragen we het project niet alleen overduidelijk op aan Dries, maar is het voor ons allemaal een manier om in onze eigen muzikale taal afscheid te nemen van een vriend.
De vertellers – Ann Van Dessel en Jan Vanlangendonck – brachten ons ook een bezoek en repeteerden een eerste keer ijverig mee. De juiste timing, sfeer en cue’s, nog wat aanpassingen hier en daar, juiste accenten en een hele boel aandachtige en nieuwsgierige muzikanten maakten er een intense repetitie van.
De trein richting 23 april is nu definitief vertrokken… het beloofd een boeiende rit te worden!