Toen we bekendmaakten aan onze toeterdonk-collega’s dat we met onze nieuwe werkgroep Mohamed Sultan wilden laten meewerken aan ons project, was iedereen onmiddellijk enthousiast. We keken er dan ook allemaal naar uit om Mohamed te ontmoeten. We waren eveneens benieuwd naar zijn bijdrage in de voorstelling.
Inmiddels hebben we een eerste repetitie samen met Mohamed achter de rug. Ik denk dat ik niet alleen voor mezelf spreek maar voor de hele groep dat we allemaal onder de indruk zijn van zijn verhaal. Naast zijn werk en inzet voor ‘school zonder racisme’ en andere vluchtelingen, is deze man namelijk ook acteur. Ik hoef jullie niet te vertellen dat we daardoor vanaf de eerste seconde werden meegezogen in zijn verhaal, en niet in het minst door Mohameds uitstekende Nederlands. Als je bedenkt dat hij amper 3 jaar in ons land woont na een erg traumatische ervaring…
Mede door zijn vertelkunsten zou je bijna vergeten dat het verhaal van Mohamed een echt verhaal is, namelijk dat van hemzelf.
Enkelen van ons moesten daarom toch even slikken toen onze dirigent Simon ons dit halverwege de repetitie nog eens duidelijk op het hart drukte.
Natuurlijk, het blijft een repetitie, met tussenpozen en herhalingen, en daardoor soms grappige situaties. Maar dat nam niet weg dat ik mijzelf er regelmatig op betrapte dat ik met open mond zat te luisteren naar deze man zijn verhaal. Ook al was het in stukjes en beetjes en moeten we nog veel oefenen, ik voel nu reeds aan dat dit een uniek project word met echte verhalen van echte mensen.
Daarom kijk ik vol verwachting uit naar de volgende repetities.
Word vervolgd!
Nele